تظاهرات: ضد بازگشت اجباريتحت عنوان! “بگذارید آنان بمانند”
زمان: 26 نوامبر ساعت 14:00
مکان: wesbahnhof,christian_brodas platz
نه گفتن به دوبلین – بازگشت اجباری!
ما از بر گرداندن اجباری پناهجویان ادغام شده به کرواسی توسط دولت اتریش, خشمگین هستیم.
از یک سال پیش مردم در همه جا, یکجا با پناهجویان برای ادغام شان مبارزه میکنند.
این پناهجویان کسانی هستند که زمستان سال گذشته از مسیر بالکان وارد اتریش شدند و دولت هیچ تقلای برای جلوگیری از ورود شان انجام ندادند. حالا وزارت داخله, فریبکارانه به معاهده ای دوبلین اشاره میکند که گویا بر اساس آن تمامی کشور های اتحادیه ای اروپا در قبال کسانیکه برای اولین بار وارد خاک اروپا شده اند, مسئولیت دارند.
_ مامیخواهیم دولت اتریش مسئولیت خودرا در برابر کسانیکه در این کشور تقاضای پناهندگی داده اند, بپذیرد. حق بازگشت (به اتریش) برای اخراج شدگان قائل و پرونده ای کسانیکه از ترس پلیس و اخراج شان مخفی شده اند, دوباره به جریان بیفتند.
دولت باید آسیب پذیری حقوق انسانی را جدی گرفته و از آن محافظت کند که شامل حق زندگی خانوادگی, کودکان, جوانان و آینده سازان نیز میگردد.
_ نه گفتن به توافق بازگشت اجباری به افغانستان !
اتحادیه اروپا تلاش کرده است تا دولت افغانستان را قانع کنند که در مقابل کمکهای مالی بازگشت اجباری حدود 80000 پناهجوی را که از جنگ و نا امنی فرار کرده و به اروپا پناه آورده اند را بپذیرند. حوادث اخیر از جمله جنگ در قندوز و سقوط آن بدست مخالفان مسلح با 24000 آواره و کشته شدن بیش از 86 نفر و زخمی شدن بیش 300 نفر بر اثر حمله ای تروریستی, در جریان یک تظاهرات مسالمت آمیز در کابل نمونه های بارز نا امنی و جنگ در افغانستان است.
_ ما خواهان شرایط ویژه ای پناهندگی برای پناهنده گان افغانستانی و دیگر کشور های درگیر جنگ, مثلا حق “پیوند خانوادگی” هستیم.
_ نه گفتن به فرمان اضطراری !
فرمان اضطراری باعث محدودیت در قوانین پناهندگی میگردد که در قوانین بین المللی مندرج است. فرمان اضطراری را میخواهند با استدلال و ربط ناموجه با “نظم عمومی” و ” امنیت داخلی” توجیه کنند.
_ ما خواهان رعایت حقوق پناهندگی و حقوق بشر هستیم. ما میخواهیم تلاشها و تعهدات افراد , اتحادیه ها, کلیسا ها, مدارس, ابتکارات محلی, سازمانهای غیر دولتی و باشگاههای ورزشی برای ادغام هدر نروند. پناهندگان اینجا رسیده اند و ما آنهارا پذیرفته ایم و حق داریم با آنها زندگی کنیم.